χρόνο παρακολούθησης τα 8.8 έτη.
Είναι σίγουρο ότι οι ασθενείς προτιμούν να υποβληθούν σε ακτινοθεραπεία στο μεσοδιάστημα των κύκλων της χημειοθεραπείας γιατί με αυτό τον τρόπο τελειώνουν όλη τους τη θεραπεία με την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας.
Η μελέτη έδειξε σημαντική μείωση των ποσοστών τοπικής υποτροπής στις ασθενείς που αντιμετωπίσθηκαν συγχρόνως με ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία σε σύγκριση με εκείνες που έλαβαν την ακτινοθεραπεία διαδοχικά μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας. Παρόλ’αυτά, μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών δεν υπήρχε διαφορά στην συνολική επιβίωση.
Όταν η πιο μακροχρόνια παρακολούθηση δείξει βελτίωση στην επιβίωση τότε σίγουρα θα αλλάξει η θεραπευτική στρατηγική. Μέχρι τότε τα δεδομένα θα συζητούνται με την κάθε ασθενή η οποία θα πληροφορείται ότι η συγκεκριμένη θεραπευτική προσέγγιση (σύγχρονη χορήγηση ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας) της προσφέρει καλύτερο τοπικό έλεγχο της νόσου αλλά πάντα με αύξηση της πιθανότητας εμφάνισης άμεσης δερματικής τοξικότητας.
Στη συγκεκριμένη μελέτη, το 60% των ασθενών έλαβε ΑΚΘ (40 Gyσε 15 συνεδρίες) μέσα σε 3 εβδομάδες στο μεσοδιάστημα μεταξύ του 2ουκαι του 3ου κύκλου ΧΜΘ. Κάποιοι ασθενείς έλαβαν ΑΚΘ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (45 Gy σε 20 συνεδρίες μέσα σε 4 εβδομάδες ή 50 Gy σε 25 συνεδρίες μέσα σε 5 εβδομάδες). Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ΑΚΘ άρχιζε στο μεσοδιάστημα μεταξύ των κύκλων ΧΜΘ και μετά συνεχιζόταν ταυτόχρονα.
Η μελέτη άρχισε το 1983 όπου η κλασσική ΧΜΘ στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν το CMF (κυκλοφωσφαμίδη, μεθοτρεξάτη, φλουορακίλη). Αργότερα προστέθηκε μία ανθρακυκλίνη, συνήθως η επιρουβικίνη.
Μετά από μέσο χρόνο παρακολούθησης τα 8.8 έτη, μόνον 41 γυναίκες είχαν τοπική υποτροπή στην ομάδα ασθενών που έλαβαν συγχρόνως ΑΚΘ και ΧΜΘ σε σύγκριση με 63 γυναίκες στην ομάδα ασθενών που έλαβαν διαδοχικά ΧΜΘ και ΑΚΘ. Τα ποσοστά τοπικής υποτροπής στην πενταετία ήταν 2,8% και 5,1% αντίστοιχα.
Το συγκεκριμένο πλεονέκτημα καταγράφηκε για όλες τις ομάδες ασθενών ανεξαρτήτως σχήματος χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας και ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών της νόσου (π.χ. βαθμός διαφοροποίησης, αριθμός διηθημένων λεμφαδένων). Ταυτόχρονα παρατηρήθηκε αύξηση στην άμεση δερματική τοξικότητα στην ομάδα των ασθενών που έλαβε ταυτόχρονα ΧΜΘ με ΑΚΘ (24% έναντι 15%). Παρόλ’αυτά, συνήθως η τοξικότητα ήταν ήπιου βαθμού και η επούλωση ολοκληρωνόταν μέσα σε 4 εβδομάδες. Επίσης στην ίδια ομάδα ασθενών καταγράφηκε αύξηση των ποσοστών της ήπιας/σοβαρής τηλεαγγειεκτασίας (2,5% έναντι 1,3%).
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών δεν υπήρχε διαφορά στην συνολική επιβίωση (OS) και στην επιβίωση ελεύθερη νόσου (DFS). Εδώ αξίζει να αναφερθεί το αποτέλεσμα μίας μελέτης του EarlyBreast Cancer Clinical Trialists’ Collaborative Group το οποίο έδειξε ότι όταν αποφεύγουμε 4 τοπικές υποτροπές ταυτόχρονα αποφεύγουμε 1 θάνατο από καρκίνο του μαστού (Lancet. 2005:366:2087-2106).
Στη συγκεκριμένη μελέτη αξίζει να περιληφθούν και ασθενείς οι οποίες στη χημειοθεραπεία τους λαμβάνουν ταξάνη (πρακτική πολύ πιο συχνή στις Ηνωμένες Πολιτείες).
Πως πρέπει να διαχειριστούμε μετά το χειρουργείο, την ΑΚΘ σε σχέση με τη ΧΜΘ για να έχουμε το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα στον καρκίνο του μαστού ;
Η μελέτη SECRAB υποδεικνύει ότι ο κίνδυνος τοπικο-περιοχικής υποτροπής μπορεί να μειωθεί χορηγώντας την ΑΚΘ ταυτόχρονα με την ΧΜΘ παρόλ’αυτά είναι αναγκαίος μεγαλύτερος χρόνος παρακολούθησης των ασθενών προκειμένου να εκτιμηθούν καλύτερα οι απώτερες παρενέργειες και τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης θεραπευτικής προσέγγισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου